Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010

Οι καθηγητές και η απεργία.
Δύο κείμενα μας έστειλε ο φιλόλογος κος Κορδής γραμένα απο τον ίδιο και τον επίσης φιλόλογο κο Βενέτη.

Η πολιτική του «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε»

-Δεν κάνω απεργία γιατί τόσα χρόνια που απεργώ δεν έγιναν και πολλά πράγματα προς το καλύτερο…
- Δεν απεργώ γιατί πολλές φορές προδοθήκαμε από τα συνδικάτα μας…
-Δεν μπορώ να απεργήσω γιατί έχω πάρει δάνειο από την Τράπεζα και έχω έξοδα…
Σ΄ αυτές τις απόψεις ορθώνεται αμείλικτο ένα ερώτημα
Τι κάνει κάποιος όταν καταπατώνται τα δικαιώματά του και αδικείται κατάφωρα;
Τι κάνουμε όταν αγώνες χρόνων για καλύτερους όρους ζωής προδίνονται με τον πιο σκαιό τρόπο;
Εδώ δε μιλάμε γενικά και αόριστα για αλλαγές που μερικοί θα τις εύρισκαν λογικές και αναγκαίες να προκύψουν.
Μιλάμε για οικονομικά μέτρα που αφορούν την περικοπή του μισθού μας στην παρούσα οικονομική κρίση και μάλιστα για να βοηθήσουμε μια κατάσταση για την οποία δεν είμαστε υπαίτιοι.
Υπάρχουν κάποιοι που διασπάθισαν δημόσιο χρήμα και επειδή έτυχε να έχουν και εξουσία στα χέρια τους, έφτιαξαν και νόμους ώστε να παραγράφονται τα αδικήματά τους και τώρα γελούν σε βάρος μας γιατί κάθε φορά το εξιλαστήριο θύμα γίνεται ο συνταξιούχος και ο δημόσιος υπάλληλος.
Τα ΜΜΕ συμπαρατασσόμενα , μιλούν για πολιτική που δεν ποινικοποιείται.
Τι κάνουμε σ΄ αυτή την περίπτωση;
Επικαλούμαστε ένα δάνειο και λουφάζουμε ;
Μα αυτή είναι η πολιτική των τραπεζών να μας δεσμεύσουν ώστε με την ανάγκη και το φόβο να μηδενίζουν πιθανές αντιδράσεις μας.
Έπειτα, τι αξία έχει να μπει κάποιος στην τάξη, σε μέρα απεργίας και να διδάξει Ιστορία για παράδειγμα;
Η Ιστορία διδάσκει ότι όταν προσβάλλεται η νοημοσύνη και η αξιοπρέπεια των ανθρώπων αυτοί εξεγείρονται.
Μάθημα δημοκρατίας, το καλύτερο μάθημα που συνδέει το σχολείο με τη ζωή.
Μήπως δικαιολογημένα οι μαθητές μας απαξιώνουν κάποτε το σχολείο;
Στεγνή γνώση και στείρα, δε διαμορφώνει ολοκληρωμένες προσωπικότητες.
Μπροστά στην κοινωνική αδικία που επιβάλλουν τα πρόσφατα οικονομικά μέτρα, ακυρώνονται και η Γραμματική, οι Εξισώσεις, οι Φυσικοί και Χημικοί τύποι.
Όμως χρειάζεται τόλμη, αυτοεκτίμηση και «κότσια» για να βάλουμε πάνω από το βόλεμα, το μίζερο εφησυχασμό μας αλλά και την αδιαφορία μας, την ανάγκη για κοινωνική δικαιοσύνη. Οι θετικές ανατροπές γίνονται με υπέρβαση.
Πώς είναι δυνατόν να λέμε στους μαθητές μας ότι στη ζωή όλα κερδίζονται και τίποτα δε χαρίζεται και εμείς να ψάχνουμε για ψευτοδιλήμματα ώστε να ακυρώνουμε τον αγώνα μας για να μην υποβαθμιστεί η ζωή μας;
Τούτη εδώ λοιπόν είναι η ιστορική στιγμή που προσφέρεται για να βγούμε ενωμένοι πάνω από κομματικές τοποθετήσεις και να σώσουμε την υπόληψή μας.
Εάν δε το δούμε τώρα, ίσως να μη δοθεί ξανά η ευκαιρία και μελλοντικά θα μετανιώνουμε γι΄ αυτό που δεν είχαμε τη δύναμη και τη σύνεση να επιχειρήσουμε.
Είναι ανόητο για να μη χάσουμε τώρα 200 ευρώ να καταδικάσουμε τον εαυτό μας σε μόνιμη πενία.
Στις μέρες μας απεργίες διαρκείας οδηγούνται στο σκαμνί και βαφτίζονται παράνομες και καταχρηστικές.
Εκπαιδευτικοί επιστρατεύτηκαν στο παρελθόν για να διεξαχθούν οι προαγωγικές και απολυτήριες εξετάσεις.
Ενωμένοι στους δρόμους με τη γνησιότητα και τον αυθορμητισμό που αποπνέει μια δικαιολογημένη και αυτονόητη μαζική εξέγερση στην άδικη κατανομή των οικονομικών μέτρων που εξαγγέλθηκαν, οφείλουμε να ακυρώσουμε τους μηχανισμούς και τις τεχνικές διάσπασης του αγώνα μας.
Πρέπει λοιπόν επιτέλους να αποφασίσουμε να λέμε τα «σωστά λόγια» και μεταξύ μας και με τους μαθητές μας ώστε πραγματικά ν΄αγαπιόμαστε.

Αντώνης Βενέτης Φιλόλογος - Νεκτάριος Κορδής Φιλόλογος

Για την καλή τάξη των πραγμάτων

Πέρασαν χρόνια πολλά για να οργανωθούν οι εργαζόμενοι σε συνδικάτα και να μπορούν με την απεργία να διεκδικούν τα δικαιώματά τους.
Από τότε μέχρι σήμερα η διελκυστίνδα εργοδότη – εργαζόμενου καλά κρατεί.
Αγώνες, συλλαλητήρια, αίμα κάποιες φορές. Ιστορία αιώνων, όχι για αποστήθιση αλλά για βαθιά κατανόηση.
Αυτοί τώρα που για διάφορους λόγους δε συμμετείχαν στις απεργίες, λέγονταν και λέγονται απεργοσπάστες.
Τα τελευταία χρόνια η λέξη απεργοσπάστης αντικαταστάθηκε από αυτό που κάποιοι ονομάζουν «ελεύθερη επιλογή να κάνω ό,τι θέλω».
Το εύρημα που καλλιεργήθηκε τεχνηέντως, ότι δήθεν είναι ελεύθερος κάποιος να επιλέγει όχι κάτι άλλο αλλά την αδιαμαρτύρητη υποταγή του στα ραπίσματα των εξουσιαστών του, ηχεί γλυκά και παραπλανητικά, δημιουργώντας ανασαφαλή και μίζερα ανθρωπάκια που ξεχνούν τα προβλήματά τους, βουλιάζοντας ολοένα και περισσότερο στη μοναξιά και την αποξένωση της «ελεύθερης επιλογής» τους να απέχουν από κοινωνικοπολιτικά προβλήματα που αφορούν όλους.
Το σύστημα σαφώς και πετυχαίνει το στόχο του και όσοι ασκούν εξουσία καγχάζουν.
Όταν λοιπόν πρόσφατα ακούστηκε σε κάποια ενημέρωση σε εργασιακό χώρο η λέξη απεργοσπάστης, κάποιοι ξαφνιάστηκαν και όρμησαν εξαγριωμένοι κατά του ομιλούντος. Γιατί; Διότι είναι η συνειδητοποίηση του περιεχομένου της λέξης που ενοχλεί.
Είτε το θέλουμε είτε όχι, ο άνθρωπος που σπάει την απεργία λέγεται απεργοσπάστης και είναι αδικαιολόγητο να συμβαίνει αυτό στο χώρο της εκπαίδευσης, διότι ο εκπαιδευτικός διαμορφώνει προσωπικότητες νεαρών ανθρώπων, μιλώντας για ήθος, αρετές και αξίες.
Πώς μπορεί κάποιος να διδάσκει Κάλβο, Σολωμό, Παλαμά και αντί για τους δρόμους μαζί με ανθρώπους που διεκδικούν και παλεύουν για μια αξιοπρεπή ζωή να βρίσκεται στην «τάξη» του;
Τότε τι νόημα θα πάρουν οι στίχοι:
… «γιατί τα ‘σκιαζε η φοβέρα
και τα πλάκωνε η σκλαβιά»
Οι άνθρωποι που αυτές τις μέρες διαδηλώνουν στους δρόμους επειδή κάποιοι άδικα τους καταδικάζουν σε μόνιμη φτώχεια, δε βγήκαν βόλτα να αναπνεύσουν αέρα δακρυγόνων, έτσι για αλλαγή.
Φαίνεται ότι οι εκπαιδευτικοί φτάσαμε σ’ ένα σημείο, κάτω από την πίεση αυτού που λέμε διδακτέα ύλη και μιας κακώς εννοούμενης ίσως υπευθυνότητας, να λειτουργούμε μηχανιστικά, χωρίς να συνειδητοποιούμε ότι χάνουμε την ουσία των πραγμάτων.
Τότε βέβαια το «ζυγόν δουλείας ας έχουσι
θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία».
Γιατί λησμόνησαν, αν κάποτε γνώριζαν, ότι η Ιστορία και η Λογοτεχνία είναι η ίδια η ζωή μας και σωστό είναι όταν ξεδιπλώνει κάποιος τις σελίδες τους, να αισθάνεται και να καταλαβαίνει για να μπορεί και να εκφράσει στους μαθητές. Ειδάλλως είναι κάλπικος και στα παιδιά που διαθέτουν αισθητήρια μη παραδεχτός.
Όταν λοιπόν σ’ αυτήν την παράλογη εποχή, χιλιάδες άνθρωποι είναι στους δρόμους γιατί αδικούνται, δεν μπορεί κανενός είδους γνώση να παγιδεύει τους εκπαιδευτικούς στην «τάξη» τους και μαζί μ’ αυτούς και τους μαθητές τους.
Δεν πάσχει η κοινωνία από έλλειψη γνώσης αλλά από έλλειψη ανθρωπιάς, αλήθειας και δικαιοσύνης.
Ούτε τα οικονομικά προβλήματα μπορούν να ακυρώνουν αγώνες, διότι δεν αγωνίζονται όσοι έχουν λύσει το οικονομικό πρόβλημα. Οι αγώνες εξάλλου έχουν ένα τίμημα. Θα θυσιάσεις κάποια χρήματα σήμερα για να μπορείς να ζείς καλύτερα αύριο και προπάντων με το κεφάλι ψηλά, ειδικά όταν ένας αγώνας είναι δίκαιος και αυτά για τα οποία αγωνίζεσαι τα αυτονόητα.
Ο διάλογος και η συλλογικότητα τέτοιες στιγμές, είναι οι καλύτεροι σύμβουλοι για τον άνθρωπο. Μα και η αυτοκριτική όταν γίνεται με θάρρος και ειλικρίνεια δίνει διέξοδο.

Αντώνης Βενέτης Φιλόλογος – Νεκτάριος Κορδής Φιλόλογος
Μάρτης 2010

Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010



Ο ΕΛΑΙΩΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ, ΤΩΡΑ!


Προσφάτως η κυβέρνηση ανακοίνωνε την ίδρυση εθνικής βιβλιοθήκης και Λυρικής σκηνής στον παλιό Ιππόδρομο, με έξοδα του ιδρύματος Νιάρχου. Μήνες νωρίτερα προανήγγειλε ένα αποκλειστικά δικό της «έργο»: την «ανάπλαση» του Ελαιώνα. Συγκεκριμένα, μέσω του δήμου Αθηναίων, θα κατασκευάσει: α) ένα «πολυλειτουργικό κτήριο» του δήμου, 42.500 τ.μ, που προβλέπει κέντρα διασκέδασης β) το σύμπλεγμα γηπέδων και κτηρίων του Παναθηναϊκού, 95.500 τμ, που θα ανεγερθούν με έξοδα της κυβερνήσεως και ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, και θα το νοικιάσει, άγνωστο με τι ενοίκιο, για 49 χρόνια στην ΠΑΕ Παναθηναϊκός για αποκλειστική χρήση γ) κτήρια με διπλάσιο ύψος απ’ ό,τι σήμερα δικαιούται, ως αντάλλαγμα για τις απαλλοτριώσεις σε χώρους της, θα μπορεί να φτιάξει η ΕΤΜΑ, που ελέγχει η εθνική τράπεζα (ο χώρος της ΕΤΜΑ αγοράσθηκε ήδη απ’ τον επιχειρηματία κ. Βωβό). Για να φτιαχτεί το γήπεδο των 95.500 τμ, αντί 17.831 που επιτρέπεται στην περιοχή, θα γίνει μεταφορά, δια νόμου, 60.000 τετραγωνικών από το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας και θα διπλασιασθεί ο συντελεστής δόμησης. Ταυτόχρονα θα γίνουν διαπλατύνσεις οδών ώστε να διευκολύνεται η πρόσβαση στα τσιμεντένια βουνά. Αυτός ο βομβαρδισμός με μπετόν ονομάζεται «ανάπτυξη».
Πρόκειται για πολλαπλό τεράστιο σκάνδαλο, για το οποίο δεν φταίει καθόλου ο Παναθηναϊκός, αλλά η κυβέρνηση, εξ ολοκλήρου. Κι αυτό στο οποίο στοχεύει, είναι η μετατροπή του Ελαιώνα αφ’ ενός σ’ ένα τεράστιο λούνα-Πάρο, με άξονα το «πολυλειτουργικό» κτήριο του δήμου, κι αφ’ ετέρου σε τόπο όπου θα συγκεντρώσουν όσες βαριές χρήσεις δεν θέλουν στην άλλη Αθήνα. Για να εξασφαλίσει κοινωνική αποδοχή, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί ως αιχμή του δόρατος τον Παναθηναϊκό, καταστρέφοντας την τελευταία μεγάλη ευκαιρία της Αθήνας και της Ελλάδας ολόκληρης να αλλάξει πορεία και πρόσωπο, ν’ αποκτήσει οντότητα, και ν’ αναπτυχθεί με την ανάδειξη του Ελαιώνα σε πολιτιστικό πάρκο.
Ο Ελαιώνας, συνολικής εκτάσεως 9.100 στρεμμάτων, περικλείεται στις λεωφόρους Σπύρου Πάτση, Καβάλας, Πέτρου Ράλλη, Θηβών (στην γωνία των δύο αυτών λεωφόρων σώζεται το τελευταίο τμήμα του παλιού ελαιώνα), ανήκει σε έξη δήμους (Αθηναίων, Αιγάλεω, Μοσχάτου, Ρέντη, Ταύρου, Περιστερίου), απέχει χίλια επτακόσια μέτρα απ’ την Ακρόπολη, είναι η φυσική προέκταση του Κεραμικού και της ομώνυμης συνοικίας (όπου και το μη ανασκαμμένο Δημόσιο Σήμα = νεκροταφείο) και τον διασχίζει η κατάφορτη από θαμμένα μνημεία αλλά γεμάτη σκυλάδικα Ιερά οδός. Είναι αφημένος στην τύχη του, παρά τα σχετικά σχέδια των Τρίτση-Λαλιώτη που ουδέποτε εφαρμόσθηκαν, και φιλοξενεί κάθε είδους βαριές και ρυπογόνες χρήσεις. Η μετατροπή του από παλαιού τύπου σκουπιδότοπο σε μοντέρνο αποτελεί την «ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων» όπως την συνέλαβε η κυβέρνηση, μεταβάλλοντας το ιστορικό κέντρο της Αθήνας σε μια τεράστια «Ντίσνεϊ-λάντ»: Μοναστηράκι, Ψυρρή, Θησείο, Γκάζι, Ιερά οδός (με εννέα σκυλάδικα), Ελαιώνας, δίπλα στην βαριά βιομηχανία «διασκέδασης», λούνα πάρκ, σινεμάδων και εμπορικών κέντρων, στον Ρέντη.
Κι αυτά όταν: το μουσείο Ακροπόλεως κόστισε 39 εκατομμύρια ευρώ. Η νέα βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας 240 εκατομμύρια ευρώ. Η νέα εθνική βιβλιοθήκη της Γαλλίας «Φρανσουά Μιτεράν», έχει τ’ όνομα του προέδρου που την ίδρυσε, κόστισε 1,2 δις ευρώ και ανεγέρθηκε στην αναξιοποίητη περιοχή Quai de la Rapee (το πολιτιστικό κέντρο «Ζώρζ Πομπιντού» -Μπομπούρ- έχει επίσης το όνομα του προέδρου που το έφτιαξε, ενώ ο Σιράκ, σε χώρο 40.000 τ.μ., ίδρυσε το Μουσείο «Πρώιμων Πολιτισμών»).
Η Αθήνα όμως, και ειδικά η τόσο επιβαρημένη Δυτική Αττική, χρειάζονται πράσινο, κι η πνιγμένη στα σκάνδαλα και στις γελοιότητες Ελλάδα ανάσα και προοπτική. Κουραστήκαμε να ντρεπόμαστε και να μας ταπεινώνουν: Ο Ελαιώνας να ξαναγίνει Ελαιώνας και πράσινο, να ανεγερθεί εκεί, σε χαμηλά κτήρια, η νέα Εθνική βιβλιοθήκη, το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο, Μουσεία μοντέρνας τέχνης, Πινακοθήκες, Κέντρα ερευνών, Μουσείο Εθνικής Αντίστασης (γιατί οι φυλακές των Ναζί στην Κοραή παραμένουν κλειστές;) σ’ έναν προνομιακό χώρο που μας υποδεικνύει την χρήση του: έχει θέα την Ακρόπολη, την οποία θα μας κρύψουν οι τσιμεντένιοι γκοτζίλες του σημερινού σχεδίου. Τι θέλουμε να είμαστε, ποιο είναι το όραμα της κοινωνίας μας, τι πρότυπο δίνουμε στους «πολιορκούμενους» νέους για τους οποίους όλοι κόπτονται; Βιβλιοθήκες, μουσεία, πανεπιστήμια, έρευνα ή γήπεδα και λούνα-πάρκ; Δεν είμαστε οι τελευταία κάτοικοι Αθήνας και Ελλάδας, θα ‘ρθουν κι άλλοι μετά από μας, μην τους καταστρέψουμε την ζωή. Ποιο ευρωπαϊκό κράτος θα ‘κανε τον Ελαιώνα λούνα-παρκ κι όχι πολιτιστικό πάρκο, ποιος θα μας πάρει στα σοβαρά με τέτοια «αξιοποίηση»; Ποιο κράτος δεν ίδρυσε βιβλιοθήκη τον 20ο αιώνα; «Στην Ιερά Οδό δεν πρέπει να κυκλοφορούν αυτοκίνητα». Ποιος εθνικιστής αρχαιόπληκτος ελληναράς το λέει αυτό; Ο Χένρι Μίλλερ στον «Κολοσσό του Μαρουσιού», το 1939, προτείνοντας την προφανή ανάπτυξη που έπρεπε να ακολουθηθεί. Ο Ελαιώνας πολιτιστικό πάρκο, λοιπόν. Αυτό έχουμε ανάγκη.
Δεν ζούμε και υπάρχουμε για να μας ταπεινώνουν. Ας μην ανεχθούμε άλλη ταπείνωση.
Σκεφθείτε έναν περίπατο από το Μουσείο Ακροπόλεως μέχρι το προτεινόμενο πολιτιστικό πάρκο-Βιβλιοθήκη στον Ελαιώνα, όπου και νέος σταθμός μετρό. Είμαστε τόσο πλούσιοι και αυτάρκεις, ώστε περιφρονούμε τον «πολιτιστικό» τουρισμό;
Στην νέα βιβλιοθήκη δεν πάει και δεν προβλέπεται να πάει μετρό.
Η νέα βρετανική βιβλιοθήκη, του 1998, κόστισε 511 εκατομμύρια λίρες (σημ: περίπου 700 εκατομμύρια ευρώ) συν έξη εκατομμύρια λίρες για την αγορά του οικοπέδου. Το αναγνωστήριό της διαθέτει καθίσματα για 1206 αναγνώστες, ανάπτυγμα ραφιών 23 χλμ, ενώ στα 4 επίπεδα του υπογείου, το ανάπτυγμα των ραφιών φτάνει τα 200 χιλιόμετρα ! (εφημ. Ποντίκι, Δεκέμβριος 2007) Η σημερινή εθνική βιβλιοθήκη μας είναι έργο του 1877, με χρήματα των ευεργετών αδελφών Βαλλιάνου, τότε που οι επιχειρηματίες στήριζαν και ευεργετούσαν το κράτος, και όχι το αντίθετο, όπως σήμερα. Για την υπό ανέγερση βιβλιοθήκη Νιάρχου δεν έχει ανακοινωθεί τίποτα. Αν διαιρέσουμε το ποσό των 300 εκατ. δια του δύο, θα φτιάξουμε βιβλιοθήκη με 150 εκατ. Της Αλεξάνδρειας το 2002 κόστισε 240. Η δική μας το 2015, 150. Τι ακριβώς θα είναι, ποια είναι η φιλοσοφία της, δεν έχει ανακοινωθεί τίποτα, ενώ θα έπρεπε να είναι πρωτεύον ζήτημα. Τα συμπεράσματα δικά σας.

Γεωξύστες στον Ελαιώνα


Στο τελευταίο τεύχος, 22ο, του highlights υπήρχε ένα ενδιαφέρον άρθρο για την ανέγερση ουρανοξυστών στον Ελαιώνα, πρόταση του αρχιτέκτονα Μ. Αναστασάκη, συνοδευόμενο από την μακέτα των προτεινόμενων τρίδυμων ουρανοξυστών και ερμηνευτικά σχέδια της κατασκευής τους. Η μακέτα-σεληνιακό τοπίο ήταν εντυπωσιακά εφιαλτική: Τρεις θεόρατοι ανισοϋψείς ουρανοξύστες, σε σχήμα φύλλου ελιάς ο καθένας, μερικά στρέμματα γης γύρω τους με κάποια ελαιόδεντρα, άλλα λίγα ελαιόδεντρα ουρανοκατέβατα στους εξώστες των ουρανοξυστών εν είδει οικολογικής ευπρέπειας, κι όλα αυτά περικυκλωμένα από χαμηλά κτήρια, χωρίς δρόμους ανάμεσά τους. Κάποιος αστειεύεται, προφανώς: ή ο συντάκτης του ένθερμου άρθρου ή ο αρχιτέκτονας ή εγώ που μένω στο Αιγάλεω, περνάω κάθε μέρα από ‘κει, απ’ την Ιερά Οδό, και βλέπω και επισκέπτομαι τον Ελαιώνα. Νομιμοποιούμαι συνεπώς ν’ αναρωτηθώ αν ο αρχιτέκτονας ή ο αρθρογράφος έχουν περάσει ή επισκεφθεί ποτέ τον Ελαιώνα ή τον είδαν μόνο σε τοπογραφικά σχέδια. Γιατί αν είχαν πάει, κι αν είχαν δει με τα μάτια τους τον Ελαιώνα και τον είχαν περπατήσει, κι αν είχαν διασχίσει την Ιερά οδό και προς τις δύο κατευθύνσεις της, θα ένοιωθαν μερικά πολύ απλά πράγματα, π.χ., ότι ο Ελαιώνας με τα 9.500 στρέμματα, με όρια την Καβάλας, τον Κηφισό, την Πέτρου Ράλλη και την Σπύρου Πάτση, διαμοιρασμένος σε πέντε δήμους, αποτελεί την έσχατη ανάσα πράσινου για το κέντρο της Αθήνας και τα δυτικά προάστια που υποφέρουν από τόσες βαριές χρήσεις και βιομηχανίες και η προσθήκη νέων πολυποίκιλων χρήσεων θα επιβαρύνει ακόμα περισσότερο την κατάσταση.

"Έφυγε" ο Χάρης Δημητρίου.


Ο Χάρης Δημητρίου, επι σειρά ετών πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων-Κηδεμόνων του 3ου Δημοτικού Σχ.Αιγάλεω και Πρόεδρος και ψυχή της Ένωσης Γονέων και Κηδεμόνων Αιγάλεω έφυγε απο τη ζωή στις 11/3/2010.
Μεγάλη και αναγνωρισμένη η προσφορά του στο γονεϊκό κίνημα, εκλεγμένος και στην Ομοσπονδία Γονέων Ελλάδος.
Έστησε και κράτησε την Ένωση με πείσμα και αγώνα θυσιάζοντας άπειρες ώρες προσωπικής ζωής (που τελικά αποδείχτηκε πολύ λίγη) με τη γυναίκα του Ρίτσα Τιρτιράκη και τα τρία τους παιδιά πάντα στο πλευρό τους.
Έφυγε πέρνωντας μαζί τις φιλοδοξίες και τα όνειρά του για μιά καλύτερη δημόσια Παιδεία στα 48 του χρόνια.
Στο αγωνιστή φίλο και γείτονα Χάρη καλό κατευώδιο ...
(Στη φωτό απο ομιλία του που δημοσιεύτηκε στο ¨Πυριτιδοποιείο" Νο 3 Φεβρ.2007).

Τρίτη 9 Μαρτίου 2010

Βγενόπουλος ¨Όχι στο Mall !

ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ ΒΓΕΝΟΠΟΥΛΟΥ

Προς το Διοικητικό Συμβούλιο της ΓΗΠΕΛ
Υπόψη κ. Γ. Βαρδινογιάννη

Αγαπητοί φίλοι,

Επειδή, όπως γνωρίζετε, ζούμε σε μια περίοδο έντονης προπαγάνδας που εκπορεύεται κυρίως από «Παναθηναϊκούς» που έχουν τρομοκρατηθεί με την προοπτική να πάρουμε το πρωτάθλημα και προσπαθούν με κάθε τρόπο να επιτύχουν τη διχόνοια και την οπισθοδρόμηση, επιθυμώ να σας γνωρίσω και να δημοσιοποιήσω τις απόψεις και θέσεις μου για το γήπεδο γραπτώς:

1.Εδώ και πολύ καιρό έχω εκφράσει δημόσια την άποψή μου ότι η υπόθεση του γηπέδου του Βοτανικού έχει τοποθετηθεί από την αρχή σε λάθος βάση. Η σύνδεση του γηπέδου μας, που είναι όνειρο αλλά και απαίτηση από την Πολιτεία των μισών Ελλήνων, με τη δημιουργία ενός εμπορικού κέντρου ιδιωτικών συμφερόντων έκανε το σχέδιό μας ευάλωτο με τις γνωστές καταστροφικές συνέπειες.

2.Επίσης, από την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας και μετά, σας έχω συστήσει να στείλετε τελεσίγραφο στην Πολιτεία ώστε ή να μας εγγυηθεί την κυριότητα της γης όπου θα φτιάξουμε το γήπεδο και να προβεί στις δευτερεύουσες διαδικαστικές πράξεις που χρειαζόμαστε ή να καταγγείλουμε τις σχετικές συμβάσεις και να αποχωρήσουμε διεκδικώντας αποζημιώσεις από όλους τους υπευθύνους.

3.Αντ΄αυτού συνεχίσθηκαν οι συζητήσεις – διαπραγματεύσεις με ήπιους τόνους με κατάληξη να μας προτείνουν να συνεχίσουμε το σχέδιο της δημιουργίας του γηπέδου γυρίζοντας ουσιαστικά στην αρχή, με εκ νέου σύνδεση με το εμπορικό κέντρο και την βεβαιότητα νέων προσφυγών στο ΣτΕ, με επαχθέστερους όρους για την ΠΑΕ Παναθηναϊκός και αφήνοντας έξω το γήπεδο basket! Μάλιστα μας ζητούν να γκρεμιστεί το γήπεδο της Λεωφόρου προτού ολοκληρωθεί η παράδοση των νέων εγκαταστάσεων!

4.Είμαι κάθετα αντίθετος στο να συνεχισθούν οι διαπραγματεύσεις επί της νέας αυτής πρότασης της Πολιτείας. Υπάρχει μια τελεσίδικη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που πρέπει να γίνει σεβαστή και έστω και τώρα πρέπει να προχωρήσουμε στο τελεσίγραφο που είχα προτείνει από καιρό. Καμία έκπτωση για το γήπεδο ποδοσφαίρου, το γήπεδο basket, και τις εγκαταστάσεις του ΠΑΟ δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή, εάν δε η Πολιτεία αποδέχεται ευθύνες ως προς το εμπορικό κέντρο ας διευθετήσουν το θέμα όπως θέλουν, αλλά διμερώς χωρίς καμία σύνδεση ή ανάμειξη δική μας.

5.Αυτή η σκληρή γραμμή πρέπει να υιοθετηθεί από κοινού από τις ΠΑΕ, ΚΑΕ και ΠΑΟ, οι Πρόεδροι των οποίων πρέπει να σχηματίσουν μια Επιτροπή υπό τον συντονισμό σας, ώστε ο Παναθηναϊκός ενιαίος και αδιαίρετος να διεκδικήσει αυτό που δικαιούται. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι οι διάφοροι Υπουργοί είναι προσωρινοί, αλλά ο Παναθηναϊκός είναι αιώνιος και διαχρονικός.

6.Πολλή συζήτηση γίνεται, και μάλιστα με μεγάλη δόση κακοήθειας, για την εναλλακτική λύση σε περίπτωση που το γήπεδο δεν γίνει τελικά στο Βοτανικό. Κατ΄αρχήν εγώ πιστεύω ότι με τη νέα γραμμή που θα ακολουθήσουμε αυξάνουμε τις πιθανότητες να γίνει το γήπεδο στον Βοτανικό, αν όμως δεν γίνει είναι μεν κρίμα που χάσαμε όλα αυτά τα χρόνια, αλλά δεν είναι το τέλος του κόσμου. Η λύση της Λεωφόρου είναι μέσα στην καρδιά μου και, υπό προϋποθέσεις, δεν μπορεί να αποκλειστεί. Αλλά και ο χώρος του ΟΑΚΑ που μπορεί να μετατραπεί σε Παναθηναϊκή Πολιτεία θα μπορούσε να είναι η έσχατη λύση.Ανεξάρτητα με τα λάθη που έχουν γίνει, μακριά από προπαγάνδες, επικοινωνιακά παιχνίδια και πολλαπλά εγκαίνια, ο Παναθηναϊκός ενιαίος και αδιαίρετος, στην πράξη και όχι στα λόγια, οφείλει, το συντομότερο δυνατόν, να δημιουργήσει τη βάση που θα τον διατηρήσει σαν έναν από τους κορυφαίους Ευρωπαϊκούς συλλόγους και στην επόμενη εκατονταετία.

Με τιμή, Ανδρέας Βγενόπουλος
Φίλαθλος του ΠΑΟ

Υ.Γ. Υπενθυμίζω σε όλους αυτούς που επιθυμούσαν στο όνομα του νέου γηπέδου να περιλαμβάνεται το «Παναθηναϊκός», ότι το έχω από καιρού αποδεχθεί, αλλά παρόλο που ο Δήμος Αθηναίων ζήτησε εγγράφως την επίσημη συναίνεση του ΠΑΟ της ΠΑΕ και της ΚΑΕ προς τούτο, ουδεμία απάντηση έχει δοθεί μέχρι στιγμής

Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

Τσίπρας : Το εμπορικό κέντρο του Βωβού φέρνει μαρασμό!




Με δήλωσή του στο ΣΚΑΪ (Λυριτζής - Οικονόμου) σήμερα 9/3/2010 με την ευκαιρία της δήλωσης Βγενόπουλου (με τον οποίο είναι στα δικαστήρια για συκοφαντική δυσφήμιση) ο Πρόεδρος του Συνασπισμού Αλέξης Τσίπρας επέμεινε στη θέση της Ανοιχτής Πόλης να γίνει πάρκο στο Βοτανικό διότι το εμπορικό κέντρο του Βωβού θα φέρει προβλήματα στην βεβαρυμένη περιοχή. Σαν τέτοια ανέφερε την επιβάρυνση της οδικής κυκλοφορίας με χιλιάδες επιπλέον οχήματα όπως και το μαρασμό των καταστημάτων του Αιγάλεω απο τον ανταγωνισμό.

Παρασκευή 5 Μαρτίου 2010

Κουΐζ για δυνατούς λύτες!


Από το blog Ελαιώνα
Ρωτήστε το Δήμαρχο. Quiz για δυνατούς λύτες…
Πως γίνεται;
Mε δεδομένα ότι:
Ο Δήμαρχος Αθηναίων είχε δηλώσει επανειλημμένα ότι η Διπλή Ανάπλαση δημιουργούσε 135 στρέμματα πρασίνου στο Βοτανικό. [πχ ΕΔΩ]
Σήμερα σύμφωνα με το νέο σχέδιο του ΥΠΕΚΑ προστίθενται άλλα 30 στρέμματα.
Με δεδομένο ότι ο συνολικός χώρος της Διπλής Ανάπλασης είναι 220 στρέμματα, απομένουν για χτίσιμο 220-135-30= 55 στρέμματα.
Ερώτηση: Πως μπορούν να χωρέσουν:
Ένα γήπεδο ποδοσφαίρου ευρωπαϊκών προδιαγραφών [40 στρέμ]
Οι εγκαταστάσεις του ερασιτέχνη Παναθηναϊκού
Και ένα εμπορικό κέντρο 52.000 τ.μ.
Σε 55 στρέμματα;;;!!!

Τη λύση του Quiz μπορείτε να μάθετε με ένα τηλεφώνημα στο γραφείο Δημάρχου

Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010

Επιτροπή Ελαιώνα


elaionas.wordpress.com

Ο βήχας και ο έρωτας δεν κρύβονται…
Δ Ε Λ Τ Ι Ο Τ Υ Π Ο Υ 2 Μαρτίου 2010
Όπως φαίνεται οι άποψεις της κ. Μπιρμπίλη ότι η ρύθμιση της διπλής ανάπλασης δεν διασφαλίζει την προστασία του αστικού περιβάλλοντος και περί σεβασμού της απόφασης του ΣτΕ είχαν ζωή μόλις λίγων ημερών.

Η Υπουργός ικανοποίησε τις απαιτήσεις του «μπλοκ» Κακλαμάνη – Βωβού – ΠΑΕ ΠΑΟ για την πάση θυσία ανέγερση του εμπορικού στον Ελαιώνα. Οι νέες προτάσεις της δεν αλλάζουν την ουσία των αντιπεριβαλλοντικών ρυθμίσεων της Διπλής Ανάπλασης.

Γιατί:
· Δεν δημιουργείται νέο ενιαίο μητροπολιτικό πάρκο στη μοναδική έκταση του Ελαιώνα και της Αθήνας που προβλέπονταν κάτι τέτοιο από το Προεδρικό Διάταγμα του 1995.
· Επιτρέπεται η παραβίαση του ΠΔ με την οικοδόμηση εντός χώρου χαρακτηρισμένου ως κοινόχριστου πρασίνου ενός μαγαθηρίου 52.000 τμ τσιμέντου. Αυτό αποτελεί βαριά αρνητική παρακαταθήκη για το μέλλον κάθε ανάλογου χώρου.
· Εφαρμόζεται αποσπασματικά το ΠΔ 95 χωρίς να έχουν προχωρήσει οι απαλλοτριώσεις των άλλων χώρων πρασίνου στην περιοχή. Η οικοδόμηση του εμπορικού θα έχει ως συνέπεια την εκτόξευση των τιμών γης και κατ’ επέκταση ή δεν θα γίνουν άλλες απαλλοτριώσεις ή θα γίνουν με υπέρογκο κόστος για το κράτος.
· Το εμπορικό κέντρο εκτός των παραπάνω και ενώ χτίζεται εις βάρος του πρασίνου, θα επιβαρύνει με ρύπους και κυκλοφοριακό, μια περιοχή που είναι ήδη από τις πιο βεβαρημένες.
· Ο περιορισμός των εγκαταστάσεων της ΠΑΕ ΠΑΟ, σύμφωνα με όσα περιλαμβάνουν οι εξαγγελίες, δεν αντισταθμίζει όλα τα παραπάνω, καθώς ήδη η έκταση της παραχώρησης ήταν 97 στρέμματα, αντί για 17 στην Αλεξάνδρας.

Όλα τα παραπάνω ξεκαθαρίζουν το ουσιαστικό περιεχόμενο της πράσινης ανάπτυξης στην πράξη. Ούτε καν η απόφαση του ανωτάτου δικαστηρίου της χώρας δεν είναι ικανή να σπάσει του γνωστούς δεσμούς στοργής των κυβερνώντων με τα μεγαλοεργολαβικά συμφέροντα.

Οι πολίτες κόντρα σε Δήμαρχο, επιχειρηματίες, κυβέρνηση, αξιωματική αντιπολίτευση και ΛΑΟΣ, τηλεοπτική προπαγάνδα και απειλές, ήδη πετύχαμε την άτακτη υποχώρηση όλων τους από την αρχική τους θέση ότι όλα ήταν καλώς γενόμενα. Με δύο χρόνια καθυστέρηση ανακάλυψαν το περισσότερο πράσινο! Εμείς θα συνεχίσουμε μέχρι και τελική νίκη για το νέο μητροπολιτικό πάρκο της Αθήνας.

Επιτροπή Πολιτών για τη διάσωση του Ελαιώνα

ΥΓ. Αμέσως μετά τις βουλευτικές εκλογές και τον ορισμό της κα.Μπιρμπίλη ως Υπουργού ΠΕΚΑ, η Επιτροπή μας έστειλε υπόμνημα με τις θέσεις της και παράλληλα ζητούσαμε συνάντηση με την κα Υπουργό. Η κα.Μπιρμπίλη ενώ συνάντησε επανειλημμένως το «μπλοκ» των τριών , απαξίωσε να δεχτεί την Επιτροπή μας η οποία είχε νόμιμο συμφέρον.